ભીંજાવુ છે વ્હાલમના પ્રેમ

ભીંજાવુ છે વ્હાલમના પ્રેમ મા ચાતકની જેમ્,
જોયા કરુ એમને રાત્-દિ’ બસ હોલા ની જેમ્,
વરસતા વરસાદે ઢેલ બની થનગની જઉ,
એમના મિલનની ખ્વાહિશ્ મા,
સપનામા મળવાની ગુજારીશમા,
ખોવાઈ જઉ એમની યાદોમા,
આવુ વિચારુ ત્યારે ખીલી ઉઠુ,
જાણે પંખી બની ઉડતી રહુ,
એમના સ્પર્શ થી તન રણઝણી ઉઠે,
જાણે કે વનમાં ક્યાંક કલાપી કળા કરે,
એક અલગજ જાતનો નશો ચઢે,
વગર પિયુની કમળ પાંદડી પણ કનડે.

લાગણીઓને ફ્રિઝમાં મુકી રાખી છે

મેં પણ લાગણીઓને ફ્રિઝમાં મુકી રાખી છે
ક્યારેક ખુટી પડૅ તો કામ લાગે ને
ખુટેલી લાગણી વાળા લોક હવે દેખાય છે બધે

આંખો ચુરાવાની પ્રેક્ટીશ રોજ કરી રાખી છે
જેથી એમાં શરમ આવી ના જાય
કેમકે કોઇ આખમાં શરમને સંઘરતુ નથી

કુઠારાઘાત માટે દિલને કઠોર બનાવતો જા ઉં છું
જેથી કોઇ દી એ તુટી નાજાય
દિલ તોડવાની જાણે ફેશન થઇ ગઇ છે બધે
જિનદત્ત શાહ

એમ મળવાનું હવે ક્યાં થાય છે?

એમ મળવાનું હવે ક્યાં થાય છે?
યાર, હળવાનું હવે ક્યાં થાય છે?

એક સાંજે આમ છૂટા થઇ ગયા
ને ઝગડવાનું હવે ક્યાં થાય છે?

રાહ જોતો હું કલાકો, યાદ છે
રાહ જોવાનું હવે ક્યાં થાય છે?

ચાંદની પીધા પછી આ હાલ છે
રોજ પીવાનું હવે ક્યાં થાય છે?

રાતભર એ ભીંજવી દેતી હતી
જો પલળવાનું હવે ક્યાં થાય છે?

તાપ એનો એટલો, બાળી મૂકે
બસ, સળગવાનું હવે ક્યાં થાય છે?

આખરે કાફર હતી એ છોકરી
આંખ લડવાનું હવે ક્યાં થાય છે?

હું જ શોધું છું મને આ શહેરમાં
શોધવાનું મન તને ક્યાં થાય છે?

કંઇ થાય નઇ

છાનું રે છપનું કંઇ થાય નઇ
ઝમકે ના ઝાંઝર તો ઝાંઝર કહેવાય નઇ
એક ઘાયલ ને પાયલ બે છૂપ્યા છૂપાય નઇ
ઝાંઝરને સંતાડી રાખ્યું રખાય નઇ

આંખ્યો બચાવી ને આંખના રતનને
પરદામાં રાખીને સાસુ નણંદને
ચંપાતા ચરણો એ મળ્યુ મળાય નઇ

નણદી ને નેપૂર બે એવા અનાડી
વ્હાલા પણ વેરી થઇ ખાય મારી ચાડી
આવેલા સપનાનો લ્હાવો લેવાય નઇ

- અવિનાશ વ્યાસ

રૂપ ક્યાંથી લાવ્યો

મોર, તું તો આવડાં તે રૂપ ક્યાંથી લાવ્યો;
મોરલો મરતલોકમાં આવ્યો.

લાલ ને પીળો મોરલો અજબ રંગીલો,
વર થકી આવે વેલો;
સતી રે સુહાગણ સુંદરી રે,
સૂતો તારો શે’ર જગાયો રે;
મોરલો મરતલોકમાં આવ્યો.- મોર, તું તો..

ઇંગલા ને પિંગલા મેરી અરજું કરે છે રે;
હજી રે નાથજી કેમ ના’વ્યો;
કાં તો શામળીયે છેતર્યો ને કાં તો
ઘર રે ધંધામાં ઘેરાયો રે;
મોરલો મરતલોકમાં આવ્યો.- મોર, તું તો..

એવો કર્જો

પ્રેમ કર્જો તો એવો કર્જો
જે સદાય દિલ ને યાદ રહિ જાય્,

ભલે તમારુ આ શરિર મરિ જાય ,
પણ તમારો અત્મા એને પ્રેમ કરતો રહિ જાય...

દિલ મડવાના આ મોસમ મા
ક્યા છે તુ હે દિલ્!!!
હુ આજે પન તારિ રાહ જોઉ છુ
કે તુ આ વરસે વરસાદ મા મારિ સાથે
પલડવા આવિશ્!!!!!!

જિગર ના ટુકડા

જિગર ના ટુકડા ઓને વિણવા નિકળ્યો છુ.
ના જાણે કોના પ્રેમ ને શોધવા નિકળ્યો છુ.

રાત ના અંધારા મા દિવો લઇને નિકળ્યો છુ.
પ્રેમ ના નગર મા પ્રેમ ને શોધવા નિકળ્યો છુ.

શબ્દો ફકત શબ્દો

શબ્દો ફકત શબ્દો રહે એવું કરો
આ મૌનના પડઘા શમે એવું કરો

આજે ઈરાદો કંઈ જુદો છે ચાંદનો
આ સુર્ય પણ થોડો નમે એવું કરો

બીજા તમારા બાદ પણ ચાલી શકે
રસ્તા તણા પથ્થર હટે એવું કરો

હર પળ ઉદાસીમય રહ્યું વાતાવરણ
એકાદ બાળક ત્યાં હસે એવું કરો

મોસમ વિના આવી ચઢી છે પાનખર
ને ફુલ કોઇ ના રડે એવું કરો

હર હાથ ખંજર થૈ ગયાની છે ખબર
ગુલ પ્યારની દુનિયા વસે એવું કરો

- અહમદ ગુલ

સમય વહી જાય

સમય વહી જાય છે,
જીવન વીતી જાય છે,

સાથી ના સાથ છૂટી જાય છે,
આંખ માંથી આંસુ વહી જાય છે,

જીવન મા મળે છે ઘણા લોકો,
યાદ બહુ થોડા રહી જાય છે !

કોઇને નડતો નથી

કોઇની પણ વાતમાં પડતો નથી,
એટલે હું કોઇને નડતો નથી.

જે ઘડીએ જે મળ્યું મંજૂર છે,
ભાગ્ય સાથે હું કદી લડતો નથી.

કોણે છલકાવ્યા નજરના જામને,
આમ તો હું જામને અડતો નથી.

હામ હૈયામાં છે મારા એટલે,
ઠોકરો ખાઉં છું પણ પડતો નથી

ભરાઇ આવે હૈયું

ભરાઇ આવે હૈયું ને લખાઇ જાય કાંઇક
તમે વાંચો ના વાંચો તમારી મરજી ની વાત છે

જોડયા છે તાર નિઃસ્વાર્થ સબંધો ના કાંઇક
તમે નિભાવો ના નિભાવો તમારી મરજી ની વાત છે

અમારા તો સ્મરણ માં જ રહો છો એવી લાગણીથી કાંઇક
તમે અમને યાદ કરો ના કરો તમારી મરજી ની વાત છે

રાહ જોઇ રહ્યાં છીયે જીવન નાં અંત સુધી કાંઇક
તમે આવો ના આવો તમારી મરજી ની વાત છે

જિંદગી બની ને આવીશ

જીવન માં જિંદગી બની ને આવીશ
દિલ માં તારી ધડકન બની ને આવીશ,

ભૂલવાની મને ના કરશો ભૂલ ,
ભૂલો ની પળો માં પણ હું યાદ બની ને આવીશ,

એ નયન માં ન રાખશો નફરત..
...નયન માં પણ હું તસવીર બનીને આવીશ,

ભલે રહો તમે મારી આંખો થી દૂર..
મિલન માટે હું જ સપના બની ને આવીશ,

મને ભૂલવા ની કોશીશ ના કરશો..
ભૂલવાની બધી કોશીશ વ્યર્થ જશે,

જ્યારે હું આ દુનીયા છોડી દઈશ..
ત્યારે તમારા દિલ માં રૂદન બની ને આવીશ.....

दौड़ में दौड़

शहर की इस दौड़ में दौड़ के करना क्या है?
जब यही जीना है दोस्तों तो फ़िर मरना क्या है?

पहली बारिश में ट्रेन लेट होने की फ़िक्र है
भूल गये भीगते हुए टहलना क्या है?

सीरियल्स् के किर्दारों का सारा हाल है मालूम
पर माँ का हाल पूछ्ने की फ़ुर्सत कहाँ है?

अब रेत पे नंगे पाँव टहलते क्यूं नहीं?
108 हैं चैनल् फ़िर दिल बहलते क्यूं नहीं?

इन्टरनैट से दुनिया के तो टच में हैं,
लेकिन पडोस में कौन रहता है जानते तक नहीं.

मोबाइल, लैन्डलाइन सब की भरमार है,
लेकिन जिग्ररी दोस्त तक पहुँचे ऐसे तार कहाँ हैं?

कब डूबते हुए सुरज को देखा त, याद है?
कब जाना था शाम का गुज़रना क्या है?

तो दोस्तों शहर की इस दौड़ में दौड़् के करना क्या है
जब् यही जीना है तो फ़िर मरना क्या है

Chehra mera

Chehra mera tha or nighae uski,
khamoshi mein bhi baat uski ,
mere chehre pe gazel likhte gaye,
shair kehte huwe aankhe uski thi,
door rehte huwe bhi sada rehta hain,
mujhe ko thame bahe uski.........